Justin Kruger ve David Dunning‘in tarihe geçmelerine sebep olan teorileri özetle; ”cehaletin, bilginin aksine, özgüvenin artırdığını” söyler. Bu çalışmaları psikoloji alanında ig nobel ödülünü kazanmıştır.

Dunning-Kruger etkisinin dilimizde karşılığı; ”cahil cesareti”, ”haddini bilmemek”, ”üstünlük yanılsaması” veya ”özgüven zehirlenmesi” gibi tanımlar olabilir.

Pek çok alanda yapılan araştırmaların sonucu:

– niteliksiz insanların,
niteliksizliğini fark etmemeleri,
niteliklerini abartmaları,
nitelikli insanların niteliklerini görmekten aciz olmaları,

ve eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar niteliksizliklerinin farkına varmaya başlamaları.

gibi bulgulara ulaşılmıştır. Bu bulgularını doğrular kanıtta testlerle desteklemişlerdir.

Ve sonuç olarak bilgili ve yeteneki insanların ”fazla alçakgönüllü” olup kıymetlerinin bilinmesini isterken, üstleri tarafından ”ihtiras eksikliği” ile suçlanmaları ve buna karşın: niteliksiz insanların, işinde çok başarılı olduğunu düşünerek, mesleki açıdan karşı konulamaz bir itici güç olsa da, her işte öne çıkmaktan da en ufak rahatsızlık duymadıkları kanıtlanmıştır.

Ayakların baş, başların da ayak olduğunu en iyi açıklayan şey bu olsa gerek.

Bu sendromu en iyi Bertrand Russell sözüyle özetleyebiliriz sanırım:
“Dünyanın en büyük problemi, akılsız ve fanatik kişilerin kendilerinden son derece emin olması, buna karşılık zeki insanların sürekli şüpheler içinde olmasıdır.”